Ağlamak istersin bazen, gözlerin istemese de. Ağlamak istersin bazen güneş battığında kalbinde. Ağlamak da bir konçertodur hayatın sırtında sakladığı yeni kapanmış derin yaralarda. Yağmur yağar bazen kalbinde, hani öyle sağanaklardan bahsetmiyorum. Hele yıldırımlardan hiç! Sadece hafif yağan o güzel yağmurdan. Kalbine dokunur o yağmur, bu siyah hayattan kaçman için. Elini o karanlıkta yukarılara gönderirsin bir umut ışığı belirir de kalbinde. Gökyüzündeki mavilikleri tutmak ister kalbin ama hep hayallerinde kalır o mavilikler. Konçerto demiştim, gece yağan yağmur sen gecenin ayazında ağlarken yağmur damlaları sana pencereden eşlik eder. Üşürsün hep, yanında kimse yok sanırsın. Tanrı’ya dua edersin kimsen olmayınca. Büyür içindeki acı, gömersin içine. Kökünü bulamazsın hiçbir zaman o acının. Bir bitki misali hani, yeşillendirirsin acını. Büyümesini izlersin gözlerinin önünde, sonrasında kesersin o bitkiyi. Sıcak gözyaşlarınla beslersin tekrar toprağı, büyümesi için zaman tanırsın ona. Neden yaptığını da bilemezsin hiçbir zaman! Nasıl kaçacağını bilemezsin böyle siyahlıklardan, bazen her şeyi karanlık geçmişine gömüp kaçmak istersin hayatından. Eh, ne var ki kaçmak için tek yol mavi denizlerdir buralardan uzaklara gitmek için. Hayallerin teknen olur, her gece birisine binmek istersin. Açılırsın gecenin zifiri karanlığında, şafağın gelmesini beklersin gözlerin kapalı. Hani o sıcaklığı bekler vücudun. Kapalı gözlerinde ve kalbinde hissetmek istersin o sıcaklığı ki açasın gözlerini ve kalbini yeni bir dünyaya. Bir ışık sezer gözlerin, sevinirsin. Bir sıcaklık hisseder kalbin, heyecanlanırsın. Açarsın gözlerini yeni sandığın dünyaya ama teknen alevler içindedir. Yoluna çıktığın hayal batmaktadır ateşin içinde. Beklediğin sıcaklığı belki de fazlasıyla almışsındır o an. Üzülürsün, derin denize atarsın kendini. Üzüntülerinin içinde gözlerini yukarda tutmaya çalışırsın kalbin hepsini hissedecek kadar içlerinde olsa bile. Hissedersin o acıları, sindirirsin. Gözlerin yukarıya bakar, kaçmak ister işte anlarsın ya! Yavaşça boğulursun çırpınarak o denizde. Gözlerin kararır üzüntülerinde derine gittikçe. Basınç artar derinlerde, dayanamazsın artık. Ne kadar nefesini tutsan da üzüntülerini ciğerlerine çekmek zorundasındır tekrardan ya! Dolar ciğerlerin üzüntülerinle bir kez daha, bir hayalindeki sen daha ölmüştür orada işte. Uyanırsın bir kez daha, gözlerinde kurumuş yaşlardır seni canlı tutan gerçeklikte. Yaşadığını üzüntülerinle hissedersin sen, ruhun sana yol gösterir gördüklerinle. Başkalarının anlayamadıkları mutluluğun değerini bilirsin sen maviliklere ulaşamasan da hissetsen bile. Bir kez daha uyan mavi hayallerinden hayatın siyahlığına, daha güçlü hazırlanman için o hayallerine. Bir kez daha hisset yağmurun soğukluğunu yüzünün üzerinde, kalbini en soğuk havalarda bile sıcak kalmasını sağlamak için. Bir kez daha yaşamaya çalış bu hayatta, gözlerine mutluluğun anlamını göstermek için. Çünkü geceler uzundur mavi denizlere yelken açanlar için.
0 Yorumlar